DROGA PIĘKNA: Ambona

W roku 1962, została umieszczona w kościele nowa ambona, którą widzimy przy filarze na skrzyżowaniu nawy głównej z transeptem. Jest ona wykonana z jasnego dębu, zaś zdobiące ją postacie są z drewna lipowego, ze złoceniami. Ambonę zaprojektował prof. Mieczysław Twarowski z udziałem prof. Zygmunta Kamińskiego. Ma kształt wielobocznej bryły, posiadającej parapet i zdobionej płaskorzeźbami świętych, które zostały wykonane przez prof. Zofię Trzcińską-Kamińską. Doboru świętych dokonał ks. Jan Górny, kierując się soborową ideą jedności wszystkich chrześcijan. Przy każdej postaci wypisany jest ofiarodawca. Zaplecek ambony oparty o filar ozdobiony jest złotymi liliami – atrybutem św. Kazimierza. Również z roku 1962 pochodzi okazały drewniany krucyfiks, przytwierdzony do filara naprzeciw ambony. Jest to dar rodziny Aleksandra Widlickiego.

Ambona powstała w szóstym roku Wielkiej Nowenny – trwającego 9 lat (1957-1965) przygotowania wiernych w kraju do rocznicy 1000-lecia chrztu Polski.  Obecnie służy ona do głoszenia kazań jedynie dwa razy w roku – w czasie Mszy Rezurekcyjnej i Pasterki.

Ambona powstała jako element jednolitego wystroju wnętrza, który nasz kościół otrzymał w latach 60-tych za sprawą zaangażowanych w tym celu przez ks. Jana Górnego architektów – prof. Mieczysława Twarowskiego i prof. Zygmunta Kamińskiego oraz artystów rzeźbiarzy – Zofii Trzcińskiej-Kamińskiej i Tadeusza Swierczka, z udziałem Józefa Korzeniowskiego.

W zachowanym kazaniu, które było wygłoszone z okazji poświęcenia ambony, ks. Górny wyjaśniał wybór trzynastu świętych: to święci, którzy głosili Słowo Boże wszystkim narodom. Kolejno: św. Jan Chrzciciel – poprzednik Cbrystusowy; św. Piotr – najwyższy nauczyciel w Kościele; św. Paweł – nauczyciel narodów; Cyryl i Metody – misjonarze Czech i Moraw; św. Wojciech – głosiciel Chrystusa wśród Czechów, Polaków i Prusów; św. Stanisław biskup – widzący moralność jako pierwszą sprawę w narodzie; bł. Wincenty Kadłubek – opisujący dzieje narodu polskiego; św. Czesław – sprowadzający do Polski modlitwę rożańcową; św. Jacek – kochający nad wszystko Eucharystię i Maryję; św. Jan Kanty – proboszcz z Olkusza, wychowawca młodzieży; św.Andrzej Bobola – oddający życie dla Chrystusa; św. Jozafat Kuncewicz – męczennik unicki. „To poczet tych świętych, których wybraliśmy – mówił ks. Górny – aby nam, kapłanom i wam najmilsi przypominali słowa Chrystusowe: <<Idąc nauczajcie wszystkie narody>>. A kiedy będziecie oglądali tę ambonę dzisiaj poświęconą zobaczycie napis przy ostatniej rzeźbie, św. Jozafata Kuncewicza, napis nie w polskim, lecz w starocerkiewnym języku: <<Da Wsi jedyno budut>> (Oby byli jednością).”

Źródło: ks. Jan Górny, Sacra, Pruszków 2002.