DROGA ŚWIĘTOŚCI to spotkanie z polskimi świętymi, których relikwie znajdują się w naszym kościele.

Relikwiami nazywamy doczesne pozostałości po świętych i błogosławionych: tkanki ich ciała, używane przez nich szaty i przedmioty, narzędzia męki w przypadku męczenników. Kult relikwii sięga swoją tradycją do pierwszych wieków chrześcijaństwa. Wyrósł on ze zwyczajowego kultu zmarłych, który wzbogacił się o uroczyste celebracje przy grobach świętych męczenników w kolejne rocznice ich śmierci. Gdy przy niektórych grobach zaczęły zdarzać się uzdrowienia i inne cuda, wzmogły się do nich pielgrzymki wiernych. Wspólnoty, które miały do takiego grobu zbyt daleko, prosiły o relikwie pogrzebanego męczennika, traktując je jako namiastkę grobu, otaczaną podobną czcią przez wiernych. Kościoły budowane na grobach męczenników (jak bazylika św. Piotra w Watykanie) umieszczały relikwie swoich patronów w ołtarzu, a niekiedy pod ołtarzem składano samo ciało. Do dziś niektóre z takich sanktuariów (np. Santiago de Compostela) są równie popularnym celem pielgrzymek, jak sanktuaria Maryjne. Świętych i błogosławionych oraz ich sanktuariów wciąż przybywa, również w Polsce.

Podobnie przybywa nieustannie relikwii w naszym kościele. Ich lista zresztą nie jest przypadkowa. Składają się na nią relikwie wyłącznie polskich świętych, wyniesionych na ołtarze w XX i XXI wieku. W Kaplicy Matki Boskiej Częstochowskiej znajdują się relikwie i portrety świętych wyznawców, którzy zmarli śmiercią naturalną. W Kaplicy Serca Bożego znajdują się natomiast relikwie i portrety świętych męczenników, którzy zginęli lub cierpieli w obronie wiary i swoich przekonań. Ten podział odpowiada charakterowi kaplic i umieszczonych w nich ołtarzy. Wyjątkiem jest św. Kazimierz Królewicz, patron naszego kościoła, którego relikwie znajdują się przy przejściu z nawy głównej do prezbiterium.

Wszyscy święci, których relikwie znajdują się w naszym kościele, łączą w sobie naśladownictwo Jezusa z miłością ojczyzny. Tak wyznawcy jak i męczennicy poświęcili jej swoje życie. Pozostają do dziś dla nas przykładem jak łączyć wyznanie wiary z patriotyzmem, jak pracować na rzecz wspólnoty, co jej dawać z siebie. Tak więc – chcąc prócz czczenia również naśladować „naszych” świętych – polecając siebie samych i naszych bliskich Bożej opiece, polecamy Jej również wszystkich rodaków i współobywateli. Nadto, idąc za przykładem papieża-pielgrzyma św. Jana Pawła II, obejmujemy naszą modlitwą wszystkich naszych braci i siostry na całym świecie. Tego uczą nas nasi święci. Po takiej drodze nas co dzień prowadzą.