DROGA ŚWIĘTOŚCI: Relikwie w Kaplicy Serca Bożego

Wokół ołtarza znajdują się wizerunki polskich świętych i błogosławionych, wyniesionych na ołtarze w XX i XXI wieku oraz ich relikwie w ozdobnych relikwiarzach.

Są to święci męczennicy, czyli tacy, którzy zginęli w tragicznych okolicznościach, w obronie wiary i godności człowieka:

 

    • Bł. ks. Jerzy Popiełuszko (1947-1984), polski duchowny, kapelan warszawskiej „Solidarności”, obrońca praw człowieka w PRL, zamordowany przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa.
    • Bł. ks. Edward Detkens (1885-1942 w Dachau), polski duchowny, zasłużony dla powstania naszego kościoła, aresztowany w czasie okupacji przez Niemców i wywieziony do obozu w Dachau, gdzie poniósł śmierć w komorze gazowej.
    • Bł. Karolina Kózkówna (1898-1914) – dziewica, która zginęła z rąk rosyjskiego żołnierza w obronie swojego dziewictwa.

 

Żródło: Wirtualny przewodnik po kościele (https://parafiaswkazimierza.pl)

Kult świętych wynika z artykułu wiary o świętych obcowaniu i ich orędownictwie. Termin „święty” (grec. hagios, łac. sanctus) odnosi się do rzeszy anonimowych zbawionych mieszkańców nieba i beatyfikowanych lub kanonizowanych Sług Bożych tworzących Kościół. Chrześcijanie zostali powołani do świętości (Dz 1,7; Kor 1,2) dzięki łasce Bożej i przestrzeganiu przykazań. Stan doskonałości moralnej i praktykowanie cnót w stopniu heroicznym może prowadzić do świętości, którą uznaje i potwierdza Kościół w procesie kanonizacyjnym lub beatyfikacyjnym. Sobór watykański II wypowiada się na temat czci świętych, iż „są oni ściśle związani z nami w Chrystusie, będąc drogowskazem, wzorem i znakiem obecności Boga w Kościele”. Święty Paweł pisał: „Albowiem wolą Bożą jest wasze uświęcenie” (Tes 1, 3–4). Wypełnianie powszechnego wezwania do świętości wspomaga Kościół, bowiem – jak określił to Jan Paweł II – „Świętość jest istotą Misterium Kościoła”.

Źródło: „1050 lat chrześcijaństwa w Polsce”

Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego SAC, Warszawa 2016


 

Bł. Jerzy Popiełuszko (1947–1984), kapłan, męczennik; beatyfikowany 6 VI 2010 r. w Warszawie. Urodzony we wsi Okopy k. Suchowoli, wikariusz w kościołach warszawskich, od 1980 r. w kościele św. Stanisława Kostki, związany ze środowiskiem robotniczym wspierał aktywnie „Solidarność”, odprawiał msze św. podczas strajku w Hucie Warszawa, prowadził pielgrzymkę robotników na Jasną Górę, w stanie wojennym odprawiał msze za Ojczyznę zyskując wielki autorytet moralny; stał się celem działań operacyjnych SB (szykany, rewizje, prowokacje), 18 X 1984 r. został uprowadzony i zamęczony na śmierć pod Włocławkiem, 30 X wyłowiono jego zwłoki z zalewu na Wiśle. Orędownik przesłania „Zło dobrem zwyciężaj”. Wspomnienie 19 października, ośrodek kultu – kościół św. Stanisława Kostki w Warszawie. Jego relikwie zostały wprowadzone do naszego kościoła 16 października 2022 r.

Źródło: „Kościół katolicki w Polsce 1991-2011”

Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego SAC, Warszawa 2014


Bł. Karolina Kózkówna (1898–1914), świecka, męczennica. Beatyfikowana 10 VI 1987 r. w Tarnowie. Urodzona we wsi Wał Ruda w powiecie tarnowskim. Wzór pobożności, zaangażowana w życie parafialne, apostołka, katechizowała dzieci. Po nadejściu wojsk rosyjskich została zamordowana przez żołnierza broniąc się przed gwałtem. Wspomnienie liturgiczne 18 listopada. Jej relikwie zostały wprowadzone do naszego kościoła 19 listopada 2018 r.

Źródło: 1050 lat chrześcijaństwa w Polsce”

Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego SAC, Warszawa 2016


Bł. Edward Detkens, ur. 14 października 1885 we wsi Mokotów, zm. 10 sierpnia 1942 w Dachau, beatyfikowany 13 czerwca 1999 w Warszawie. Polski duchowny rzymskokatolicki, błogosławiony Kościoła katolickiego, duszpasterz środowisk akademickich w Warszawie. Ukończył Wyższe Metropolitalne Seminarium Duchowne św. Jana Chrzciciela w Warszawie. Posługiwał jako wikary w parafiach Żbików (dziś w granicach Pruszkowa) i św. Jana w Warszawie. Od 1931 był wikarym, a od 1934 rektorem pobernardyńskiego kościoła akademickiego św. Anny w Warszawie. Pracował jako nauczyciel w LO im. Jana Zamoyskiego. Od 1922 był organizatorem duszpasterstwa akademickiego. W 1936 zapoczątkował pielgrzymki młodzieży akademickiej na Jasną Górę. Publikował artykuły w Encyklopedii Kościoła i prasie. Działał w organizacjach robotniczych. Pracował także w PCK, za co otrzymał odznakę honorową PCK. W czasie II wojny światowej prześladowany za swoją działalność duszpasterską zatrzymany na Pawiaku 5 października 39 i 30 marca 1940 przez Gestapo, wywieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego Dachau, zamordowany w komorze gazowej. Na śmierć szedł z modlitwą na ustach. Jego relikwie zostały wprowadzone do naszego kościoła w dniu: ???

Źródło: Katolicka Agencja Informacyjna

(https://info.wiara.pl)